Węgorzewo atrakcje

Lista atrakcji w Węgorzewie, dzięki którym spędzimy miło swój urlop na Mazurach

Obecnie atrakcjami w Węgorzewie są przede wszystkim profesjonalne zawody żeglarskie, motorowodne (wynajem łodzi Mazury) oraz okoliczne zabytkowe miejsca, takie jak słynne bunkry w Mamerkach. Najlepszą atrakcją w regionie są rejsy motorówką lub szaleństwo na bananie wodnym. Dla rodzin z dziećmi polecamy spływy kajakowe rzeką Sapiną lub tygodniowy wypoczynek w opcji czarter houseboat Mazury.

Historia miasta Węgorzewo

W średniowieczu staropruskie plemię Galindów zamieszkiwało okolice jeziora Mamry, zakładając osadę Angetete. Została ona zdobyta przez Krzyżaków w 1256 r. Prawdopodobnie w jej pobliżu Krzyżacy wznoszą w 1335 r. drewnianą strażnicę na wyspie między dwoma ramionami Węgorapy. Otoczono ją palisadą i wzniesiono wieżę obserwacyjną. Współrządca Litwy, trocki książę Kiejstut w jednej z wypraw przeciw Krzyżakom, zimą 1365 r. niszczy zamek i osadę. Podobno pozostałości po osadzie zostały zalane przez wody Mamr.

W 1398 roku w odległości ok. 2 km od zniszczonej forteczki Krzyżacy wznoszą murowany zamek Węgorzewo na rzecznej wyspie otoczonej wodami Węgorapy. Zamek otrzymuje nazwę Angerburg i taką nazwę przypisano również powstałemu później miastu aż do 1945 r. (przy czym Mazurzy stosowali nazwę Węgobork). Rok po II wojnie światowej miasto otrzymuje nazwę Węgorzewo. Osadnictwo koncentrowało się wokół zamku — podgrodzie z karczmą, ogrodem, portem i młynem. W 1450 r. Węgorzewo posiadało już ukształtowaną administrację miejską. Jeszcze przed uzyskaniem praw miejskich (4 IV 1571 r.) starostwo węgorzewskie sięgało aż po granice nieistniejącej jeszcze Gołdapi.

Najstarszy w mieście kościół z wyjątkową atrakcją Węgorzewa - wieżą widokową na panoramę Mamr

Dzięki żywiołowej kolonizacji osadników z Mazowsza miasto zaczęło się szybko rozwijać. Na terenie dzisiejszego Placu Grunwaldzkiego wybudowano osiedle otaczające prostokątny rynek – było ono chronione fosą oraz palisadą z 3 bramami: Królewiecką, Litewską i Polską. Sądowy, gotycki ratusz miał przed wejściem ustawione dwa kamienne lwy. Ratusz był wówczas centralnym punktem miasta (gotyckie założenia planu miasta są zachowane do dziś). Ratusz stał tylko 20 lat — w 1608 r. spłonął. Od połowy XVI w. na terenie Węgorzewa istniała duża huta żelaza, produkująca surówkę z miejscowej rudy darniowej. Została zniszczona przez Litwinów 100 lat później. Pierwsza kaplica była jeszcze w drewnianym zamku, na którym w 1340 r. biskup warmiński i biskup sambijski określili granice swoich diecezji (największa diecezją średniowiecznej Europy była diecezja wileńska o pow. 231 km²). Pierwszy drewniany kościół wybudowano w 1528 r. – spłonął 80 lat później. Obecny kościół Węgorzewo – wówczas protestancki – pw. św. Ap. Piotra i Pawła wzniesiono w latach 1605-1611.

Ze względu na zwartą drewnianą zabudowę oraz brak higieny Węgorzewo było trapione pożarami i epidemiami. Najwięcej ofiar pochłonęła dżuma zawleczona do Polski w 1702 r. przez wojska szwedzkie. W 2 lata zmarło na tę chorobę 1 111 osób. W walkę z chorobą i w pomoc ludziom zaangażowany był Jerzy Andrzej Helwing. Ocaleni, uodpornieni na zarazki, żyli przeważnie bardzo długo (6 osób żyło ponad 100 lat). Nikt nie był pewny dnia ani godziny kresu swojego żywota – okoliczni mieszkańcy wpadali w szał zawierania związków małżeńskich. 17 stycznia 1818 r. przez Mazury przeszedł silny huragan – zniszczył las miejski i szereg domów. Długa i surowa zima 1837- 1838 r. spowodowała zamarznięcie wodociągów aż do początku czerwca, a pojedyncze bryły lodu na polach i w lasach przetrwały w ciągu chłodnego lata do następnej zimy.

Edukacja i rozwój gospodarczy regionu nad Mamrami

Szkolnictwo od chwili założenia tzw. szkoły łacińskiej w 1570 r., której ukończenie uprawniało do podjęcia studiów uniwersyteckich, stało na bardzo wysokim poziomie. W 1801 r. szkoła liczyła 175 uczniów (najwięcej w porównaniu z pozostałymi szkołami łacińskimi, za wyjątkiem Królewca). W 1829 r. zostało przeniesione do Węgorzewa seminarium nauczycielskie – pierwsze na Pojezierzu Mazurskim.

Rozwój miasta został zahamowany w początkach XIX w. Po wyniszczających wojnach napoleońskich Węgorzewo rozwijało się wolniej niż pozostałe ośrodki Prus Wschodnich. Przyczyniło się do tego zwłaszcza późne połączenie miasta liniami kolejowymi – dopiero w 1898 r., a także brak konkurencyjności miejscowej drobnej produkcji względem zachodnioniemieckiego wielkiego przemysłu. Okres rozkwitu miasta nastąpił po I wojnie światowej. Wśród kilku czynników rozwoju należy wymienić upowszechnienie turystyki.

Spalone już po zakończeniu wojny przez Armię Czerwoną Węgorzewo, a następnie wyburzone (80% strat zabudowy, najwięcej spośród wszystkich miast Warmii, Mazur i Powiśla) — zostało odbudowane. Charakter architektury jest kompletnie inny od zabudowy przedwojennej. Indywidualną ornamentyką charakteryzują się nieliczne budowle. Okolice Węgorzewa są bardzo malownicze, zachęcają do zwiedzania, uprawiania turystyki kwalifikowanej i sportów o każdej porze roku. Zwłaszcza zachęcamy do sportów wodnych i oferty czarteru jachtów w Węgorzewie.