Krzyż św. Brunona

Gdzieś pomiędzy jeziorem Niegocin i Kisajno stało grodzisko wodza Galindów, Jesegupa, którego to św. Brunon z Kwerfurtu ochrzcił w 1008 r.

Święty Brunon urodził się ok. 974 roku na niemieckim zamku w Kwerfurcie. Jego rodzice, to spokrewnieni z cesarską rodziną sascy grafowie. Uczęszczał do elitarnej szkoły katedralnej w Magdeburg, po której służył cesarzowi Ottonowi III. Śmierć św. Wojciecha w 998 r. spowodowała, że wstąpił do opactwa na Awentynie, gdzie przyjął śluby zakonne wraz z imieniem Bonifacy. Parając się literaturą prawdopodobnie przebywał w Polsce od 1005 roku. Święty słynie z rozpowszechniania nazwy państwa piastowskiego Polonia podczas swoich wędrówek po Europie, był m.in. w Rzymie, na Węgrzech oraz na Rusi. 9 marca 1009 r. nad jeziorem Niegocin św. Brunon poniósł śmierć z rąk pogan. Król Polski Bolesław Chrobry wykupił jego poćwiartowane ciało oraz ciała jego towarzyszy.

Okolicznemu wzniesieniu nadano imię: „Wzgórze św. Brunona”. Krzyż wykonany z datków społeczeństwa stanął na wzgórzu w 1910 roku ku czci męczennika i jego towarzyszy. Pierwotnie umocowana tablica na krzyżu została później zdjęta i wmurowana w Giżyckim kościele ewangelickim.

Pod koniec XX w. wielu maturzystów ze szkół w Giżycku czuwało na wzgórzu w noc przed swoim największym egzaminem wierząc w łaskawość i pomoc świętego w trakcie ich trudnych zmagań.