Leśniczówka Pranie

Leśniczówka Pranie została zbudowana z czerwonej cegły nad brzegiem jeziora Nidzkiego w 1880 roku. Pranie to termin używany przez dawnych Mazurów – określano tak zjawisko pojawiania się gęstej mgły znad jeziora, która napływała na łąkę. Właśnie taką mgłę można było zaobserwować w miejscu, w którym powstała Leśniczówka. W odległości kilkuset metrów można dostrzec wzgórze na którym rośnie samotny dąb (dawniej były trzy), czczony przed laty przez Galindów.

W leśniczówce znajduje się muzeum poświęcone Konstantemu Ildefonsowi Gałczyńskiemu (1905-1953), który dla pokolenia związanego ze Studenckim Teatrem Satyryków był kultowym poetą. Muzeum zostało otwarte w 1965 roku. Odkąd powstało to miejsce, leśniczówka jest bardzo popularnym celem pielgrzymek miłośników twórczości poety Gałczyńskiego.

Zapraszamy na wirtualny spacer po muzeum w Leśniczówce Pranie.

Konstanty Gałczyński prowadził barwne życie obfitujące w ciekawe zdarzenia, lepsze i gorsze czasy. Przytoczmy kilka przykładów: Gałczyński studiował filologię angielską i klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Zdobył sławę i uznanie, kiedy zaprezentował swoją pracę poświęconą pewnemu angielskiemu poecie. Praca spotkała się z wyjątkowo dobrym przyjęciem i uzyskała wysokie oceny. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, iż ów poeta nigdy nie istniał – został wymyślony przez Gałczyńskiego! Gałczyński pracował jako pracownik konsulatu w Berlinie (1931-1933). Był adeptem sztuki dyplomacji. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku, po czym więziono go w oflagach. Po zakończeniu wojny zamieszkiwał kolejno Kraków, Szczecin i Warszawę.

W Leśniczówce Pranie przebywał z przerwami od lipca 1950 do listopada 1953 roku. Pierwszy raz pojawił się w Praniu przypływając łodzią. Pragnął uciec od ludzi, ponieważ dokuczała mu podejrzliwość władzy ludowej. Porzucił swój cięty język oraz błyskotliwy dowcip, aby poświęcić się opisom przyrody. Cierpiąc na chorobę alkoholową, zmarł w wyniku zawału serca w Warszawie 6 grudnia 1953 roku. Pomoc medyczna nadeszła za późno. Przebywając w Leśniczówce Pranie, poeta popełnił kilka pełnych ciepłego liryzmu utworów, między innymi: Rozmowa liryczna, Niobe, Kronika Olsztyńska czy też Spotkanie z matką. Jego dzieła ukazywały się w Przekroju pod pseudonimem Karakuliambro. Gałczyński był mężem Srebrnej Natalii, córki korneta Gruzińskiego Pułku Konnego, księcia Awaliszwili.

Dla wrażliwych, duch wielkiego poety wciąż unosi się nad leśniczówką i okolicą. To miejsce zostało jego duchową, zawarowaną na zawsze własnością dzięki przesłaniu Poematu dla zdrajcy: Lasy moje olsztyńskie, jeziora mazurskie… zaś jego poezja należy do nas wszystkich. Zwiedzającym Leśniczówkę Pranie przygląda się zielone popiersie Gałczyńskiego, umieszczone na potężnym dębowym pniu.

Z okazji setnej rocznicy urodzin poety wybito w 2005 r. dwuzłotową monetę z jego wizerunkiem.

Autorem treści jest Ryszard Karuzo,
wybitny regionalista Warmii i Mazur.